• سازمان: مواردی از جمله چشمانداز، مأموریت، ارزش، استراتژی و چالشهای پیش روی سازمان تجزیه و تحلیل میشود تا شایستگیهای مورد نیاز برای دستیابی به اهداف روشن شود.
• شغل: مشاغل مختلف در سازمان مورد تجزیه و تحلیل قرار میگیرند تا ملزومات انجام آن از قبیل: شایستگیهای رفتاری، دانش مورد نیاز، مهارتهای فنی و ... شناسایی شود.
• کارکنان: افراد به صورت انفرادی/ گروهی ارزیابی میشوند تا سطح فعلیشان در شایستگیهای مورد نیاز شغل مشخص شود.

پس از انجام ارزیابیهای فوق، فهرست نیازهای آموزشی سازمان استخراج و اولویتبندی میشود و سپس برای هر کدام هدف تعیین خواهد شد زیرا تعیین اهداف آموزشی:

• لازمه ی یک برنامه آموزشی است و نتایج حاصل از آن را پیشبینی میکند؛
• در انتخاب محتوای آموزشی و تعیین روش ارائه آموزش مؤثر است؛
• انتظارات را از آموزشپذیر در پایان دوره مشخص میکند
• موجب ایجاد زبان مشترک میان همکاران میشود و پیگیری را تسهیل میکند؛
• در مشخص نمودن روش ارزیابی آموزش، تأثیرگذار است.

پس از بررسی معیارهای فوق در سازمان، تقویم آموزشی و برنامه اجرایی تدوین خواهد شد. این برنامه جنبههای مختلفی را شامل میشود که در زیر تشریح شده است:

• نحوه برگزاری آموزش از قبیل: انفرادی، گروهی، حضوری، مجازی، سمینار، کلاسی و یا کارگاهی؛
• سبک ارائه آموزش از قبیل: سخنرانی، تدریس، مربیگری و یا منتورینگ؛
• تعیین سخنران، مدرس، مربی و یا منتور؛
• تعیین زمان و محل برگزاری؛
• مدت زمان آموزش و زمانبندی آن؛
• نحوه اطلاع رسانی؛
• تعیین افراد و واحدها جهت انجام هماهنگی؛
• تعیین فرمها و لوازم کمک آموزشی؛
• تعیین فعالیتها و تمرینها.

به دنبال برنامهریزی آموزشی، اقدامات برای اجرای آن صورت میگیرد. بدین منظور هماهنگیهای لازم با مدیران ستادی انجام خواهد شد تا در صورت امکان، در این برنامهها مشارکت داشته باشند؛ این کار میتواند اثربخشی آموزش را افزایش دهد. همچنین پیش از شروع دوره آموزشی سعی میکنیم از طریق اطلاعرسانی و تبلیغات، نگرش کارکنان نسبت به برنامههای آموزشی را شکل دهیم و آنها را از اهداف برگزاری دوره و تأثیری که میتواند بر توسعه فردی و سازمانیشان داشته باشد آگاه کنیم و در طول دوره میکوشیم تا آموزشها مؤثر واقع شود و افراد متوجه تأثیرات آن بر رشد و توسعه توانمندیهایشان بشوند.